Van apagar o lume

A que vén tanta présa,
ou encírranos por detrás con aguillón?
Está alguén -o castelán, se cadra;
os dereitos civís de non sei quen,
o proído incivil dos que teñen noxo do galego-,
está a morrer alguén?
U-lo lume, que imos nós tamén.
Ou que outra urxencia os preme
para saltaren por riba
dunha normativa legal democrática?

http://www.farodevigo.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2009042900_4_321512__Vigo-Xunta-ordena-centros-permitan-alumnos-elegir-idioma-clases

Os do anterior goberno tiveron máis pacencia
e sabencia.
Tardaron vinte e catro meses
en sacar un novo decreto e, entrementres,
non modificaron nada da situación herdada.
E en que vai quedar, logo, o Plan
de Normalización da Lingua Galega,
aprobado por unanimidade por un Parlamento con maioría do PP?
Xa non vale nada o que hai tan poucos anos se viu e decidiu?

Necesítanse respostas valentes
de protesta, denuncia e resistencia,
de intelixencia e sentidiño, que dicía o outro.
E rápidas.
Dentro de pouco pode ser tarde.

Ante a gravidade desta decisión, que derroga de facto o Decreto 124/2007, a Coordinadora Galega de ENDL vén de dar a coñecer hoxe a través dunha nota á prensa o seu posicionamento públlico, que pasamos a reproducir:

A COORDINADORA GALEGA DE ENDL CONSIDERA INADMISIBLE QUE O PRESIDENTE INCITE A IMCUMPRIR A LEXISLACIÓN EDUCATIVA.

Diante das noticias publicadas hoxe na prensa onde se recolle que o Presidente da Xunta de Galicia, o sr. don Alberto Núñez Feijoo, vai enviar unha circular aos centros educativos dando instrucións a respecto da distribución curricular das linguas oficiais nos centros educativos segundo a vontade do alumnado e o profesorado, a Coordinadora galega de ENDL considera inadmisible que un presidente dun goberno incite a incumprir a lexislación educativa mediante unha circular, documento este que ten como finalidade “aclarar” aspectos da lexislación, nunca para ir en contra dela, xa que non é un instrumento normativo.

Neste momento está en vigor o Decreto 124/2007, que regula o uso e promoción do galego no sistema educativo e que procura que o alumnado reciba un 50% de clases en lingua galega, para así poder garantir que sexa competente nas dúas linguas da comunidade, algo que só se pode conseguir se o alumnado aprende galego pero tamén “en galego”.

Coas medidas postas en práctica no Decreto, non se atentou contra ningún “dereito civil”, polo tanto o noso colectivo non entende porque se fala de “repoñer os dereitos civís nas aulas”. A Coordinadora non dá creto a esta chamada á “insumisión” baixo o discurso da liberdade que deixa na elección do alumnado e do profesorado a lingua das clases, cando está lexislado mediante un Decreto que se estaba comezando a aplicar e que aínda non foran avaliado.

Os integrantes da Coordinadora Galega de ENDL tamén mostran a súa sorpresa polo momento e a forma en que sae esta noticia. Tras un discurso de investidura no que se repetiu ata a saciedade a palabra consenso, promove esta medida sen contar coas persoas e entidades que están implicadas directamente no proceso educativo e/ou con todos aqueles que participaron na redacción do Plan xeral de normalización da lingua galega, aprobado por unanimidade no Parlamento. Dá así a impresión de que os “votos prestados” dos que falaba neste días o Conselleiro de Educación, o sr. don Jesús Vázquez, pesan máis ca calquera intención real de consenso.

El os confunda!

El ou ela. E el quen?
Quen fose que os fundou
e para isto os xuntou.
De tal maneira os confunda que se vexa
e, resistíndomos, non logren confundirnos.

"[...] é un vello dogma xornalístico, e político, se queres que todos che crean a mentira, faina grande, esaxera [...]." (Francisco Castro, As palabras da néboa, Vigo 2007, p. 186)

"[...] sabemos que non foi iso exactamente [...], pero tanto ten, así han ser as cousas unha vez explicadas, é o que ten a linguaxe, que funda mundos [...]." ( Ibidem, p. 205)

"[...] repiten e esaxeran, esaxeran e reiteran, reiteran e así confunden e fundan unha nova realidade a forza de ser repetida [...]." (Ibídem, p. 222)



"Nacen, simplemente, de una capacidad inherente al lenguaje: la de no sólo reproducir la realidad de las cosas, sino en cierto modo producirla. [...] un periodista del New York Daily News protestó ante el portavoz de la Casa Blanca porque el presidente Reagan contaba la gesta de un heroico comandante de una fortaleza volante derribada sobre el canal de la Mancha que en realidad procedía del guión de una película de Henry Hathaway protagonizada por Dana Andrews. Y la respuesta que recibió de Larry Speakes fue incontestable: si el Presidente cuenta algo cinco veces, es verdad." (Darío Villanueva, Boatos y cuerpo de letras, en El País 25-04-2009, "Galicia", p. 6)

Agradécese o apoio

Agradéceselle, señor comisario europeo de Multilingüismo,
a súa intervención recomendando ao Parlamento Galego
accións tendentes á preservación e revalorización da nosa lingua.
Nesta hora crítica pola que pasan
ela e outros elementos enxebres da cultura deste recanto de Europa,
todo apoio exterior vén axudar.
Obrigados lle quedamos, don Leonard Orban!
Con máis Europa e menos España, señor,
poida que nos fose mellor.

http://www.xornal.com/artigo/2009/04/23/galicia/ue-insiste-na-necesidade-defender-lingua-galega/2009042319513156746.html

Ben se ve a onde van

A derrogación non vai ser tan rápida.
Son crueis,
van estudar ben as tácticas
para o faceren mellor a prol deles,
para facérennos máis dano, quérese dicir.

Teñen que pagar unha presada de votos,
non o negan.
Mais, se for preciso, saberán esperar.

E enganar.
Con escenificacións de diálogo e sorrisos.
Con ferventes declaracións de amor
á lingua dos devanceiros,
coa invocación de nomes galeguistas
-Ramón Piñeiro, Carlos Casares, XX-
como fixera o dono de La Voz en "Yo protesto".
Con verborrea alegre nos festorros
do cocido, do grelo e do lacón...,
diante da penúltima xeración de homes e mulleres,
tamén votantes seus,
que aínda falan galego, a pesar seu,
mentres xa non o falan cos netos ou cos fillos.

Polo que non perderán os votos destes
mentres aseguran aqueloutros.

Ai que lástima me dá!

Eses votos que recoñecen emprestados,
de onde coidarán que lles viñeron?
De ex-votantes do PSOE e o BNG?
Quen sabe!

Ou viríanlles, se non, dos de FE
e doutros morriñentos dos corenta anos de paz?
Quen sabe!

Ou de un e do outro lado, asemade!
Que país!!!

http://www.galicia-hoxe.com/index_2.php?idMenu=86&idNoticia=418925

Artigo de Manuel Vidal Villaverde en Galicia hoxe:

http://www.galicia-hoxe.com/index_2.php?idMenu=149&idNoticiaOpinion=418696

Manda truco coa análise!

Isto si que é unha análise:
seria, rigorosa, científica,
imparcial, respectuosa.

Os datos son observados
e descritos con total obxectividade.
Os feitos son reseñados de acordo
coa súa evidencia e relevancia,
tras longos e acurados estudos de campo.

Os paradigmas e criterios aplicados á análise
son os máis postos ao día e seguidos
polos mellores lingüistas actuais,
principalmente entre os romanistas
e entre os sociolingüistas.

Compróbese o rigor e imparcialidade da análise cunha cita (p. 4):

Empezaron solicitando el bilingüismo oficial, prosiguieron con la discriminación positiva, avanzaron hacia la desaparición del castellano como lengua oficial de facto en Galicia, y ahora sueñan con que el uso de éste no pase de ser excepcional, con la excusa del derecho a "vivir en gallego.

E a solvencia científica do autor, filólogo clásico como se fai chamar,
compróbese con estoutra cita (p. 5):

Los dos rasgos más característicos de la lengua, dialectales pero bastante extendidos, fueron condenados por demasiado rústicos. Me refiero al seseo y la gheada (El primero es conocido en el dominio hispánico. En cuanto al segundo, /j/ por /g/, es muy característico de amplias zonas gallegas: soy de Vijo y no lo niejo).

Impensábel que isto, todo o texto da cita, puidese saír da mente dun licenciado en Filoloxía. A definición da gheada, concretamente, é para nota, e esta non pode ser outra ca a de suspenso en Fonoloxía, materia de primeiro de carreira.

Porén hai trazos nos que o autor é un mestre, principalmente no de, a partir de constatacións que moitas veces responden á realidade, sacar sempre consecuencias en contra da promoción e supervivencia da nosa lingua. Niso é claro xa desde o principio: o normal sería para el que o galego desaparecese invadido de vez polo castelán. Era este o camiño que levaba e aínda leva, niso ten razón. Que ninguén se deixe enganar. É o que el quere e propugna. Suponse que é tamén un obxectivo para a FAES. Logo, presumiblemente, para o PP. Finalmente, pode supoñerse, tamén para o novo goberno da Xunta e para o seu Presidente. Ou non?

http://documentos.fundacionfaes.info/document_file/filename/2356/papel_95__3_.pdf

Neste exilio interior...

Neste exilio interior vivimos desde hai tempo
un a un moitos de nós,
moitos de nós en grupos, en familias...
Non somos ninguén, non se conta connosco,
non se preza a lingua de noso, estigmatízana.
Entre os que coidabamos compañeiros,
hai non poucos que nos deixan sós:
na tristén do noso exilio,
vémolos írense cos que antes ca eles nos abandonaron
e cos que nunca á nosa beira se achegaron.

Non somos libres para usarmos sempre
a lingua dos nosos trasavós.
Xa algúns destes non o eran; polo que
uns pasaban do galego ao castelán
de vez ou por momentos, outros só de cando en vez,
nun castrapeo que magoaba os corazóns,
perante o grande, o rico, o forasteiro ou,
nos últimos tempos, perante mesmo
o neto máis pequeno, a filla do veciño...,
aprendidos a falar en castelán desde meniños
por nais e pais, avós e avoas que non saben.

Onte á tarde tiven que ir mercar nunha ferretaría certo artigo. Pedino en galego. O dependente fixo en lingua castelá a súa parte da interlocución. Entón eu paseime ao castelán. O contrario ocorre moito menos.

Como eu -a pesar da conciencia e militancia galeguista- fixen onte, fai a cotío case todo o mundo. A maioría comeza xa en castelán, aínda que sexan galego falantes habituais. Os que, en situacións semellantes, máis fieis permanecen á nosa lingua, son os monolingües, ás veces pais e avós de xente nova coa que, por outra banda, falan xa de cote ou adoito en castelán.

E logo, quen impón que lingua a quen?

Fan de nós estranxeiros no noso país,
forasteiros na nosa vila,
persoas alleas na propia casa.

Somos nós os que sufrimos a marxinación
e a imposición doutra lingua.
E por riba aínda din que nós lles impomos a eles o galego.
Oh sarcasmo!
E moitos dos que coidabamos compañeiros crenlles:
ata repiten e espallan tan mentireira especie.
Non hai imposición tan terne e eficaz
coma a que opera a través das evidencias sociais,
fieis reflexos da ideoloxía dominante.
Desde esa ideoloxía ousan chamarlle imposición
á proposta respectuosa doutra conciencia,
doutra formación e doutros usos.

Porén, deste tema sabe moito máis Agustín Fernández Paz.
Sabe tamén razoalo e expoñelo con xustiza.
Lede:

http://www.xornal.com/opinions/2009/03/21/Opinion/loanza-rosa-parks/2009032101505855406.html

¡Qué contento estoooooy!

Xa podemos cantar!
Xa fomos liberados,
redimidos, rescatados!

Xa están os nosos pés pousando
na soleira da felicidade!

Xa o paraíso empeza.
Agora!
Xa!

Cantemos, pois logo.

Cinco cinco aaaaa.
Cinco cinco ooooo.
[...]
E todo grazas a dous óo!

Logo, como interludio e como posludio,
resoe inmensa
intensa
a gran consigna da liberdade!

http://sihomesi.com/2009/03/26/los-tres-soles-del-faladoiro/

Rindo que o digas...

O manifesto é válido
e os testemuños,
moi interesantes.

Aínda así, non deberá esquecerse
que a maior utilidade do galego
é a de non deixarmos de ser nós mesmos.
A nosa lingua naceu e criouse connosco,
no noso nicho ecolóxico, ou, mellor dito,
nós nacemos e fomos criados nela e con ela;
ela é, por iso, o mellor peñor ou garantía
da nosa autenticidade,
pois alonga -afasta- o risco de nos derretermos
na masa informe da aldea global,
dun barrio deprimido e periférico, máis ben,
desa superaldea,
cuxo idioma de relación
é unha lingua franca pouco natural,
unha variedade do inglés pobre e "utilitaria".

Hai aínda outras grandes utilidades
que cómpre salientar.
Outro día será. Aquí.

Debemos sentirnos cheos de razón.
Se alguén precisar de motivos,
ben está que os procure. Aquí:

http://ogalegoeutil.wordpress.com/2009/03/31/ogalegoeutil/

Así é, tantas veces...!

Ódiase a propia lingua,
o propio sangue,
o leite materno mamado na infancia,
o seu propio pobo...

Alleamento, alienación...
Son nomes para un fenómeno.
Tristes a realidade e o nome.
Triste que haxa persoas convencidas.

Porén...

O peor é que se converten en valores
asumidos por un grande sector social
e en principios directores dunha política
lingüística, cultural, social...
que conducen á nosa ruína
como individuos e como pobo.

http://www.xornal.com/opinions/2009/03/29/Opinion/odio-galego/2009032918131248413.html

Que menos?

Menos non se pode pedir.
Con máis calma e respecto, tampouco.
Non acceder a tal petición sería
coma sacudir unha cerdeira
ao pouco tempo da esfarna.

Se ademais é un plan inocuo
-e case seguro que pouco eficaz
para a recuperación do galego-
o Plan de Normalización!

E non digamos xa
o Decreto del nado,
tan posibilista,
tan respectuoso na práctica
coa práctica inveterada dos centros
e dos docentes maiormente.

Pódese pedir menos ca isto?
Véxase e respóndase con verdade:

http://www.coordinadoraendl.org/

Máis razóns perante a senrazón

Sen lingua galega non hai Galicia. Así pensaban homes e mulleres no pasado, coma Ramón Piñeiro, un supoñer. Así pensan aínda moitos galegos hoxe. É discutíbel. Depende.

Depende de que Galicia falemos, de que Galicia queiramos... Os valores e criterios polos que nos conducimos, son os que deciden. Os nosos deberían ser estes e outros semellábeis: de cada un segundo a súa capacidade e a cada un segundo a súa necesidade, a ignorancia debe corrixirse máis ca respectarse, con moita frecuencia a liberdade do poderoso é inversamente proporcional á do débil e viceversa e en caso de conflito debe preferirse a segunda á primeira, o enfermo ten preferencia sobre o san, cómpre case sempre a discriminación positiva dos marxinados e das situacións minoradas, o saber non ocupa lugar e as competencias plurilingües só enriquecen..., e, sobre todo, os fillos de galegofalantes que non renegamos da nosa lingua, temos dereito a vivir en galego nesta terra o resto da nosa vida aínda que sexamos cada vez menos numerosos.

Ninguén ten dereito a nos nivelar á baixa coa grande masa social, na que a lingua galega está a ser substituída, con forza crecente e tempo rápido, pola lingua castelá, e isto tanto no referente aos seus usos públicos coma á integridade do sistema e normas tradicionais do galego, cada vez menos idénticos a si mesmos, máis conformados aos da lingua castelá.

Este dereito noso e a falta do dereito oposto en calquera que for, incluídos os políticos, esixe a inversión da carreira de substitución lingüística que uns padecemos e outros disfrutan, eses maiormente que afirman, falsa e enganosamente, que se lles impón o galego. Eles, que levan impoñéndonos o castelán desde hai máis de cinco séculos, agora que ven próximo o momento da vitoria total e irreversíbel, resístense ante a pura e simple aparencia doutra deriva.

Temos nós o dereito e o deber de resistir ante a súa senrazón. Máis razóns en:

http://www.nova-escola-galega.org/almacen/documentos/NEG_Opina_09_01_web.pdf