sexta-feira, 3 de abril de 2009

Así é, tantas veces...!

Ódiase a propia lingua,
o propio sangue,
o leite materno mamado na infancia,
o seu propio pobo...

Alleamento, alienación...
Son nomes para un fenómeno.
Tristes a realidade e o nome.
Triste que haxa persoas convencidas.

Porén...

O peor é que se converten en valores
asumidos por un grande sector social
e en principios directores dunha política
lingüística, cultural, social...
que conducen á nosa ruína
como individuos e como pobo.

http://www.xornal.com/opinions/2009/03/29/Opinion/odio-galego/2009032918131248413.html

Sem comentários:

Enviar um comentário