sexta-feira, 31 de julho de 2009

Ti es parvo ou es estúpido?

Ti dixeches algunha estupidez,
parvada grande ou pequena, insensatez,
tolería, loucura, insania, destempero...?
Ti es estúpido,
es parvo moito ou pouco, ou insensato,
tolo, louco, insán, destemperado...?
Se non o es, estarás oufano,
ledo, contento e orgulloso
dese parto dos montes, máis ridículo
do que ninguén puido nunca esperar.
Nesa enquisa tecnicamente impecábel,
nese inquérito, consulta, referéndum ou o que for,
non contan máis variábeis independedentes do que
a provincia e a etapa educativa. Contaron sen discriminación
os colexios privados e os pais e nais galegófobos a eito
cos que participaron inxenuamente e sen malicia.
Al montón! Al montón, que muchos son;
que salga fulanito...
Xa saíu e dixo o que quixo.
E o amo deixouno só.
Valente sociolingüista!

segunda-feira, 20 de julho de 2009

A gran chambonada

Silencio!
Estase a escrutar!
...............................
...............................
...............................
..............................
Ao que pairan os montes,
verase rebulir entre a herba seca
un ratiño ridículo.

http://www.xornal.com/opinions/2009/07/19/Opinion/consultas-vazquez/2009071915133039422.html

quinta-feira, 9 de julho de 2009

Monolingües, vós!

Agora cando queiran insultarte, anda con ollo,
chamaranche, pondo cara de noxo, "Monolingüe!"
e quedarán tan panchos, tan oufanos.
Agora, no canto de parvice, tolería,
terrorismo ou ladroízo, agora,
cando de sinalar co dedo os grandes vicios
se trate, dirán "monolingüismo".
Dirano os monolingües
en lingua castelá, de aquí e de alá. Que nós,
os galegofalantes, somos e seremos
os únicos plurilingües na Galicia ou case.
Queredes ver o pobo
máis negado prás linguas? Eis o pobo
español, un dos poucos do mundo que coida
que a súa lingua é a medida de todas as linguas
do mundo actual e futuro; mesmo o inglés
lles semella inferior, se ben baixan
ante el a cabeza pois hoxe
é a lingua do imperio entrementres non chegue
a segura futura "unidade
de destino no universal", ai daquela!,
o castelán voltará ser de novo
a lingua imperial
por antonomasia. Así sexa.

Ay, que pena me da,
esperanza, por Dios!

Ai pobriños de nós,
que praga nos caeu!


http://www.xornal.com/artigo/2009/07/09/politica/villares-temos-pensar-modelos-convivencia-lingua/2009070914575424294.html

http://www.xornal.com/artigo/2009/07/09/politica/feijoo-cualifica-innecesarias-misions-resistencia-civica-prol-do-galego/2009070921382553700.html

quarta-feira, 8 de julho de 2009

A factura da fractura

"A factura da lingua", escribes?
Será un lapsus,"fallo"
da pluma ou ben da mente.
Porén será tamén
factura que pagamos uns e outros.
Factura e fractura asemade.
Fenda e freita
que nos vai xebrando,
uns para un lado e estoutros para o outro,
como as cabras e as ovellas algún día
do porvir apocalíptico e tremendo.
O conflito estivo sempre aí,
moito menos agochado
do que coidabamos ou quixemos ver.
Lembro.

Era o ano 2000. En plena era fraguiana.
Nunha reunión mensual
da xunta directiva dunha asociación,
aquel Paulo, esgrevio e alterado
-fóra da orde do día e dos asuntos-,
presenta como unha grande inxustiza a situación
dunha familia coñecida súa que seica acaba
de escolarizar unha filla nun colexio rural próximo á vila,
onde lle impoñen estudar en galego unha materia
ou dúas do currículo;
e el propón que as asociacións culturais
se ergan contra situacións semellantes.
Sorprendido e convencido
de que acontecía xustamente
ao revés en todas partes e, por tanto,
ben seguro que tamén naquel colexio,
reaccionei algo molesto, negándolle a maior, e desde entón
comezou a me ollar con receo o bo de Paulo.
Certo distanciamento entre nós de aí naceu e foi a máis.
Hai un ano, falándomos con vagar despois de moito tempo,
díxome nun momento que estaba de acordo con GB.
Non era cousa de facerlle fronte. Aínda así,
deixeille claro o meu disentimento,
tentei de o levar a outras perspectivas
para unha visión máis obxectiva e prácida da realidade. Había
outros vellos amigos na conversa. Pasou a cousa,
houbo colaboración mutua entre nós
a prol de causas nada interesadas
tanto dunha parte coma da outra.
Mais un certo receo
afástanos aínda, así e todo.
Hai unha fenda, hai unha freita,
unha fractura?
E unha factura que pagamos ambos, vítimas
dun problema que chanta as súas raíces
naquela mesma ideoloxía pola que
houbo sobre estas terras enfrontamentos cívicos crueis
e un millón de mortos antes de nós nacermos?
Lembro máis.
Foi o ano pasado,
cadrando coa semana das Letras Galegas. Outra persoa
membro da mesma xunta directiva, nun dos actos
perante abondo público asistente, maniféstase en contra
da poesía e lingua galega. É tamén amiga da casa
e, falando comigo, adoita expresarse en galego.
Alguén, alí presente, seu parente,
que mantivo ao longo de dez anos
unha amizade forte coa miña familia e comigo,
dinos ao final do acto en pequeno grupo
que tamén ela optaba polo castelán fronte ao galego
aínda que facía unha excepción nos días das Letras Galegas.
A que e de onde viñan aquelas reaccións
ao cabo de dez anos nos que non manifestaran
inquina semellante -preguntábame eu-,
xustamente no interior dunha asociación
que desde o primeiro día e sen exclusivismos
cultivaba e promocionaba a lingua galega?
Do ruxerruxe viña e ruín ambiente
creado no país polos predicadores mentireiros
da imposición do galego! Foron estes quen
de coa súa tesoura aguzada e punxente
criar freitas, rachaduras e desfeitas
nas amizades máis sinxelas e desinteresadas,
nas redes de mutua axuda
tecidas ao longo dunha década. Máis facturas
que estamos a pagar!
Se acontece así en pequeno,
que poderá acontecer en grande
ao que esa dinámica se espalle
como semella que ocorrerá,
pois niso se empeñan mesmo os gobernantes,
os chamados a uniren o pobo
nun proxecto común malia as diferenzas?

http://www.xornal.com/opinions/2009/07/08/Opinion/factura-da-lingua/2009070821493267611.html

domingo, 5 de julho de 2009

Viva o viño do Ribeiro!

Viva A Cruña, viva Lugo,
viva Ourens e Pontevedra,
viva o viño do Ribeiro,
viva o viño do Ribeiro,
viva o viño do Ribeiro,
que é o pai da nosa Terra.

(Rematada a cobra, soa un aturuxo: iiiiiihihihí!)

Nestas andamos, a aquelas voltamos!

sexta-feira, 3 de julho de 2009

Xa a armastes, e agora que?

Vede o que conseguiron ata agora!
Xa poden ir estudando como van facer
par saíren dela e nos axudaren
a saírmos deste enleado sarillo. Imprudencia
e arroutadas de novatos non son a mellor maneira
de inverter a dirección dunha política lingüística e cultural previa.
Falta, para comezar, a primeira base que,
se non para xustificar un envorcamento semellante,
podería polo menos servir para o poder explicar.
Non chegaron ao goberno a consecuencia dunha revolución, ou si?
Por iso, aínda que quixesen cambiar o rumbo da política anterior
-que foi a do seu partido en Galicia ao longo de case vinte anos, non se esqueza-,
ben mellor lles fose, e aínda máis eficaz,
seguir unhas tácticas máis prudentes, menos impulsivas,
máis pacientes... Onde aprenderon estas persoas a convivir co outro,
co diferente? Sen ter tal condición, non se debe gobernar en democracia.
Semella non mereceren estar onde están
se tan pouca sensatez amosan e sentido da responsabilidade.

Se non se decatan de que seguen camiño errado,
se non saben nin sequera analizar debidamente a realidade,
detectar ben as necesidades, propor consecucións e obxectivos valiosos,
se eles non saben..., terémonos que nos mobilizar en amplas e podentes vagas
de sociedade civil para axudarlles. Se cadra,
non teñen tan mala intención como parece; só impericia.

http://www.xornal.com/opinions/2009/07/02/Opinion/cidadans-actuan/2009070223543459522.html