Solpor

Nesta hora en que as tebras

ameazan con donas se faceren

das conciencias escuras e cincentas

da xente sen conciencia...

Nesta hora en que seica

vai trunfar, tras a ruína,

a causa dos que a causaron,

botándolles a culpa, coma sempre, da desgraza

xustamente a quen máis a padecen...

Nesta hora funesta, endemoniada,

na que os fillos das tebras e corruptos

son premiados co público favor,

do que eles se aproveitan

para aínda máis comer con comezón

de todos os demos e dos diaños...

Nesta hora de escuridades que escomezan

e sabe deus cando elas findarán...

Nesta hora aínda é hora de bradarmos:

Conciencia, irmás e irmáns!