Seica andan na Xunta a lle dar ao novo decreto do galego a última man. Disque van deixar a presenza da nosa lingua no ensino a un nivel máis baixo do que estaba antes do Plan de Normalización da Lingua Galega. Non se podía esperar nada mellor, dada a condición dos que mandan e os tronos e lóstregos cos que accederon ao seu posto. Xa o dicían os vellos: os ditos e os feitos hai que tomalos coma de quen veñen. Imponse pola nosa parte a paciencia, para comezar.
Agora ben, paciencia non é o mesmo ca resignación; a paciencia verdadeira consiste en saber agantar os golpes, en resistir aínda así para escorrentar o mal padecido e cambiar a situación. Que nos queren seguir impoñendo máis aínda o castelán! Que hai de novo no intento e nos feitos? Nada!, pois nada cambiara, malia o deostado decreto do 2007! Nada cambiara, senón na tona, nas aparencias, con algunha excepción que xa viña de antes.
Porén o novo decreto suporá un enorme recú, se non no eido dos feitos, si no eido do dereito, no das expectativas máis ben. Situados na cota do Plan de Normalización da Lingua Galega, preparado e aprobado -non o esquezamos- por un parlamento galego con maioría absoluta do PP, podíase desde alí albiscar un día no que unha longa historia de apouvigamento se invertese a prol da recuperación do enorme terreo que a lingua e cultura galegas levan, secularmente, perdido, entregado, cedido... querendo ou sen querer cedelo. Ata esa cativa e incerta esperanza se nos tira agora. Unha esperanza ben ilusa, seguramente; pois está claro que contra ela había, hai, atrancos e ataques, que agora se evidenciaron con toda desvergoña e senrazón. Cómprenos a paciencia. Resistamos!
Sem comentários:
Enviar um comentário