Baixo ordes e consignas externas

A Feijoo seica non lle gusta segregar; mais debe segregar se pode.
É a nova política lingüística unitaria do PP
para toda España. Onde gobernan, débena pór en práctica
ata onde se poida. Onde non gobernan, enredar e leala
ata que a situación rebente e lles veña caer nas mans:

http://www.xornal.com/artigo/2009/05/31/polItica/feijoo-non-pecha-porta-segregar-lingua-malia-non-gustarlle/2009053113234095238.html

http://www.galicia-hoxe.com/index_2.php?idMenu=86&idNoticia=432727

É a estratexia "nacional" do PP,
na que, de por parte, coinciden e se asocian
coa UPyD de Rosa Díaz e con Ciutadans.
Ollade as coincidencias -de partidos, persoas, lemas, consignas-
entre a manifestación do sábado pasado en Palma de Mallorca
contra a política lingüística do goberno balear
e aqueloutra que celebraron hai uns meses en Compostela
a carón de GB -o seu cabalo de madeira en Galicia-
contra a política lingüística do goberno galego de Touriño.
Os lemas e consignas son idénticos: "liberdade lingüística", "non á imposición".
A exixencia e propostas, as mesmas: "derrogación do decreto de normalización lingüística".
O motivo e fundamentación, o mesmo, de carácter ideolóxico: "somos españois, non x".

http://www.xornal.com/artigo/2009/05/31/espana/pp-upyd-marchan-palma-catalan/2009053100164617253.html

Este é guieiro ao que debe axeitar Feijoo a súa política lingüística na medida do posíbel
seguindo, de por parte, un modelo patentado e experimentado polo goberno autonómico valencián, entre cuxas medidas figura a segregación dos alumnos segundo a lingua "libremente"- ideoloxicamente- elixida polos pais para o ensino-aprendizaxe dos seus fillos.

Non nos deixemos enganar con esas posíbeis correccións que o propio Feijoo suxire: a da conveniencia pedagóxica e a dos recursos económicos. Cando estas se aplicaren, será xeralmente -e, se non, xa se verá- en contra dos que elixan o galego. Voltaremos a unha situación semellante ou máis ben inferior á existente cos decretos anteriores ao de 2007. O de 1995, por exemplo, establecía que nas unidades de E. Infantil o ensino-aprendizaxe empregaría a lingua materna dos alumnos como vehicular. Imaxinade un grupo de vinte alumnos dos que once tiñan como lingua materna o castelán e os outros nove, o galego. A docencia e a aprendizaxe, incluída a lecto-escritura, realizábanse entón en castelán. Propoñíase que, sobre todo oralmente, a mestra ou mestre tivese certas pequenas atencións cos galegofalantes na súa lingua materna. Resultados: a) a suposta liberdade aplicábase á metade máis un e negábase á metade menos un, contra o principio tan "liberal" de que os dereitos cívicos son individuais e sagrados, b) os que chegaban falando galego á escola, á volta de menos dun ano pasaban a falar no ámbito escolar, e fóra da escola no grupo de iguais, só ou case que só en castelán. Isto último aínda sucede agora, a dous anos -escasos- da aplicación do decreto de 2007, a pesar do teórico 50 %.

Quero rematar xa, non sen facer unha chamada de atención á RAG, que parece esperar algo de Feijoo no tocante a non desprotexer grande cousa o galego. Reparen no que o presidente da Xunta declara sobre a lingua en que os nenos van aprender a ler e escribir. En que queda, señores académicos, a necesidade, ben recollida por vostedes no seu manifesto, dunha normal exposición dos nenos á lingua galega desde as idades máis temperás? Ollen o caso que se lles fai! Coma quen oe chover. Natural! Antes de Galicia e da RAG -e por riba tamén- puxeron e porán o partido.