Con Fernández Albor e con Fraga Iribarne
iniciouse un proceso de normalización lingüística,
todo o tímido e temesiño que se queira,
en certos ámbitos da sociedade galega:
administración autonómica, administración municipal,
centros de ensino público, de primaria, secundaria e universitarios,
por esta orde... e despois case hai que parar o conto.
A penas incidiu na xustiza, na industria e no comercio,
nos medios de comunicación...
Onde menos incidiu
foi na Igrexa, cuxos máximos representantes nin sequera
tiveron o detalle de axeitar os seus usos á toponimia oficial,
fieis a aquela corrente de deturpación que ela mesma, a Igrexa,
contribuíu a implantar e reforzar desde os tempos escuros
dos arcebispos Fonseca.
Iso chámase coherencia e continuidade!
E agora vai resultar que a Igrexa estaba no camiño dos vencedores.
O novo goberno da Xunta veulle dar a razón
ao corrixir a política lingüística de Fernández Albor e de Fraga,
non a do bipartito -por moito que digan-, que nin tempo houbo
de que se levase á práctica.
Xa é hora de, dunha vez, comezarmos
a ver e dicir os acontecementos tal como foron
e non unha cousa por outra. Que hai diferenza abonda
entre botar por ela, que significa "exaxerar",
e dicir unha cousa por outra que significa
"vestir a falsidade cunha capa de verdade".
http://www.xornal.com/artigo/2009/06/23/polItica/igrexa-instituto-cervantes-camino-pasa-mellid/2009062222323038603.html
Sem comentários:
Enviar um comentário