Non queren guerras co galego...

Agora veñen e din que non queren guerras co galego!
E logo a que levan dous anos preparando?
E logo a que levan catro meses encirrando?

Cada un fala da feira como lle foi nela;
é o dito popular para explicar que poidan darse versións diferentes
sobre un mesmo feito ou acontecemento.
Aquí avántase un paso máis ou centos de pasos para diante,
un salto cualitativo deses que mudan un ente dado noutra cousa.
Aquí afírmanse feitos inexistentes, sucesos non sucedidos.
Aquí chámase vítima ao verdugo e verdugo á vítima,
en aberta e lavada contravención do principio de non contradición.
Aquí todo vale!
Aquí matínase e martélase coa teima da imposición do galego,
do monolingüismo en galego, do interese dunha minoría...
cando en ningures se viu tal nin nunca nun futuro realista se ía ver:
para empezar, é imposíbel o monolingüismo en Galiza,
tan imposíbel como que en plena noite luza o sol.
Xa que milagres non se produciron,
a única explicación que se pode achar
para os asertos do conselleiro e do compañeiro de partido que lle quixo botar unha man,
é a de que, ao tales xuízos eles emitiren,
se non soñan, é que menten.
Eles son, e mais os seus,
os que encetaron e encirran esta guerra.
Que oxalá se deteña en guerra dialéctica!
Aìnda así, pediránselles contas un día.
Ou cedo ou nunca.
Porque, como saír saian coa súa,
xa non haberá pobre lingua á que valerlle.

http://www.xornal.com/artigo/2009/06/25/polItica/conselleiro-educacion-di-apoio-do-psoe-bng-ao-galego-servia/2009062422570544115.html